Een weekend in de schitterende stad Verona met verblijf in een luxe suite/appartement, elke avond een operavoorstelling, bezichting van een fototentoonstelling van de Zwitserse fotograaf René Burri, heerlijk eten en drinken, en geen enkele fiets- of andere verplichting. Ik weet niet of ik het echt verdiend heb, maar ik geniet er wel bijzonder van!
Ik gebruik het weekend om een kado te kopen voor het aanstaande huwelijk van Tonino en Vanna. Ik vind het doorgaans niet makkelijk om geschenken uit te zoeken, maar voor een huwelijk van mensen die in beginsel alles al hebben, en die geen kadolijst hebben gemaakt (een praktijk die ik overigens een beetje dubieus vind), is het helemaal lastig. Wat geef je dan, geld of een kadobon? Dat is echt een bewijs van onvermogen. Ik vind de oplossing bij een antiquair, die een aantal mooie vazen heeft. Mijn oog valt gelijk op een Frans exemplaar uit de art deco periode, die ik zelf zo zou willen hebben. Het is een nogal uitgesproken model, en ik twijfel even of ik niet een meer neutraal model zal zoeken, maar ik besluit uiteindelijk toch om deze te nemen: ik vind het fijn als ik helemaal in een kado geloof, zodanig dat ik het graag zelf zou willen hebben en ik als het ware een stukje van mezelf weggeef. En mochten Tonino en Vanna de vaas niet mooi vinden, dan kan ik hem altijd zelf houden en hen iets anders geven.
Het hoofdbestanddeel van het weekend is operabezoek: vrijdag Rigoletto, zaterdag Romeo en Julia, zondag Aida. Dit jaar viert het operafestival van Verona zijn 100 jarig bestaan, omdat in 1913 voor de eerste keer een opera werd opgevoerd in de Arena (Aida). Het programma is daarom extra rijk en het festival duurt extra lang. Tijdens het festival is de hele stad in de ban van de opera, en dat is een groot genot om mee te maken. Het begint 's middags rond een uur of vijf, als de mensen uit hun huizen en hotels tevoorschijn komen voor een passeggiata; mooi uitgedost maken ze een wandeling door de marmeren straten van Verona, om naar andere mensen te kijken en, vooral, om zichzelf te laten bekijken: fare la bella figura. Voor de eerste keer deze reis vind ik het jammer dat ik geen mooie kleren bij me heb, want nu val ik een beetje uit de toon. Daarna wordt er een drankje gedronken - aperol spritz is erg populair - en iets gegeten. Ik heb zelf in twee verschillende restaurants gegeten, en het was beide keren uitstekend, met gerechten als sfilacci di cavallo, fegato di vitello, carpaccio d'orata, spaghetti alle vongole, pesche al limone, semifreddo ... Dan, tegen half negen, gaat het massaal richting de Arena.
In het schitterende amfitheater, dat nog warm is van de middagzon, geniet ik drie avonden samen met (maximaal) 20.000 toeschouwers van geweldige muziek en zang, en van groots visueel spektakel. De voorstellingen zijn degelijk: hier geen super-innovatieve ensceneringen, maar gewoon goed en prettig om te zien. Er zijn wel veel pauzes, waardoor bijna elke avond de voorstelling pas rond 1 uur 's morgens is afgelopen. Dan wordt er gesoupeerd (!), of tenminste een glas gedronken of een ijsje gegeten (er zijn krankzinnig veel gelateria's in deze stad). Ik trakteer mezelf twee avonden op een ijsje, om vervolgens al lopend en likkend nog diverse pleintjes en straten in Verona te ontdekken; het is echt een erg mooie stad, met veel onverwachte plekjes. De laatste avond wordt het een glas riciotto in plaats van een ijsje, omdat amper twee minuten nadat het doek is gevallen en iedereen de Arena verlaten heeft, de regen met bakken omlaag komt: zelden zo'n perfecte timing van een regenbui gezien.
Het was een geweldig weekend. Dit gezegd zijnde, er zijn wel veel dodelijke slachtoffers gevallen. Ik noteer er tenminste vijf:
1) Gilda (zij heeft zich opgeofferd om de hertog van Mantua van de dood te redden; de moordenaar is Sparafucile; het moordwapen is niet duidelijk, waarschijnlijk een mes of een ander steekwapen);
2) Romeo (hij pleegde zelfmoord door het drinken van een beker met gif, omdat hij dacht dat Julia dood was);
3) Julia (zij pleegde zelfmoord met een mes/dolk, nadat Romeo haar verteld had dat hij een beker met gif gedronken had);
4) Radamès (hij werd ter dood veroordeeld wegens het verraden van een militair geheim; de doodstraf is voltrokken door levende inmetseling in een ruimte onder het altaar van een tempel);
5) Aida (zij pleegde zelfmoord door zich bij Radamès in de ruimte onder het altaar op te laten sluiten).
Morgen weer fietsen. Rome is nog ver.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten