Het is grauw weer. Vanuit het raam van mijn kamer zie ik het buiten regenen. Zal ik nu vertrekken of toch nog even wachten? Ik besluit te gaan - ik heb zin om te gaan fietsen en de kilometers moeten toch gemaakt worden - en eenmaal buiten blijkt het erg mee te vallen met de regen. Binnen regent het vaak harder dan buiten.
Wat is het heerlijk om 's ochtends op de fiets te kunnen stappen! Meteen is het er weer, dat gevoel van vrijheid, dat gevoel dat je op je fiets de hele wereld aankan. Ik heb het elders ook, je hoeft er niet voor op vakantie: in Amsterdam, bijvoorbeeld, als ik langs de grachten rijd, door het Vondelpark of over de dijken in Noord, krijg ik vaak precies hetzelfde prettige gevoel. Hoe komt dat? Het zal vast te maken hebben met het buiten zijn, met de geringe breedte en wendbaarheid van de fiets - waardoor je veel obstakels eenvoudig kan omzeilen - en met de relatief hoge snelheid die je fietsend, dus met je eigen energie, kan bereiken. En nog iets wellicht: als fietser zit je behoorlijk hoog, hoger dan veel automobilisten, waardoor je een beetje koninklijk op de andere weggebruikers kan neerzien.
Net als vorige dagen is de GPS mijn gids. Na Nierstein neem ik de pont over de Rijn, en daarna gaat de tocht door akkerlanden, een appelgaard, langs wijngaarden en vooral door bossen, die nog vochtig zijn van de regenbui van vanmorgen en daardoor nog lekkerder ruiken dan normaal.
Ik ben voornemens om in Worms een kop koffie te nemen, maar na 20 km zie ik nog steeds geen aanduiding dat ik die stad nader. Ik besluit in Lorsch de situatie te bekijken, en het blijkt dat ik een hele andere route volg dan die in het boekje beschreven staat. Toen ik de route downloadde van de website van Reitsma, heb ik geklikt op de 'nieuwste' route. Tsja, als er een nieuwe versie is - zeg 2.0 ipv 1.0 - dan heb ik automatisch de neiging die te nemen; we willen toch allemaal, zeker op het gebied van techniek, het nieuwste, het beste?! Ik begrijp nu dat de nieuwste route er een is die nog niet in boekvorm beschikbaar is, maar al wel bestaat. Het is niet zo erg natuurlijk - het maakt mij niet uit welke route ik precies naar Rome neem, als ie maar rustig en mooi is - maar het valt me een beetje van mezelf tegen dat ik zo slaafs die GPS gevolgd heb (het lijkt een klein beetje op die Belgische vrouw die met hulp van haar GPS van Wallonië naar Brussel wilde rijden, maar in Kroatië uitkwam).
Elk nadeel heeft een voordeel. Want deze nieuwe route, die ook heel mooi is, komt langs de universiteitsstad Heidelberg, en daar ben ik nog nooit geweest. Ik besluit meteen om daar te gaan overnachten. Ik heb een zwak voor universiteitssteden - Bologna, Cambridge, Salamanca en natuurlijk Utrecht ken ik redelijk tot goed - want ze hebben vaak een open en prettig (cultureel actief) klimaat.
Mijn plan geeft me nieuwe energie, en in rap tempo fiets ik tussen de wijngaarden door naar Heidelberg. Onderweg kom ik langs diverse dorpjes. Die hebben allemaal twee dingen gemeen: ze hebben een Italiaanse ijszaak, en ze hebben dezelfde straatnamen. Het moet gezegd: de heren en dames van de straatnamencommissies blinken niet uit in originaliteit. Elk dorp, hoe klein ook, heeft een Schillerstraat, een Goethestraat en een Friedrichstraat. Ik vind het een beetje een gemiste kans: men had er beter aan gedaan om (ook) minder bekende helden met een straatnaam eer te bewijzen.
In Heidelberg neem ik mijn intrek in het Vierjaargetijden hotel, tegenover de oude brug. Na een douche maak ik een sightseeing wandeltocht door de stad, die inderdaad heel mooi en aangenaam is. Voor het eerst voel ik me niet echt moe na mijn fietstocht; ik had best nog wel een uurtje of twee door kunnen fietsen. Dat geeft moed voor de komende dagen.
Statistieken:
Maandag 19 augustus: Nierstein-Heidelberg
Afgelegde dagafstand: 78,71 kmReistijd: 4:46 uur
Gemiddelde snelheid: 16,5 km
Max. snelheid: 30,5 km
Totaal afgelegde afstand: 694,73 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten