zaterdag 31 augustus 2013

Dag 19 en 20 : Een bloederig weekend

Een weekend in de schitterende stad Verona met verblijf in een luxe suite/appartement, elke avond een operavoorstelling, bezichting van een fototentoonstelling van de Zwitserse fotograaf René Burri, heerlijk eten en drinken, en geen enkele fiets- of andere verplichting. Ik weet niet of ik het echt verdiend heb, maar ik geniet er wel bijzonder van!

Ik gebruik het weekend om een kado te kopen voor het aanstaande huwelijk van Tonino en Vanna. Ik vind het doorgaans niet makkelijk om geschenken uit te zoeken, maar voor een huwelijk van mensen die in beginsel alles al hebben, en die geen kadolijst hebben gemaakt (een praktijk die ik overigens een beetje dubieus vind), is het helemaal lastig. Wat geef je dan, geld of een kadobon? Dat is echt een bewijs van onvermogen. Ik vind de oplossing bij een antiquair, die een aantal mooie vazen heeft. Mijn oog valt gelijk op een Frans exemplaar uit de art deco periode, die ik zelf zo zou willen hebben. Het is een nogal uitgesproken model, en ik twijfel even of ik niet een meer neutraal model zal zoeken, maar ik besluit uiteindelijk toch om deze te nemen: ik vind het fijn als ik helemaal in een kado geloof, zodanig dat ik het graag zelf zou willen hebben en ik als het ware een stukje van mezelf weggeef. En mochten Tonino en Vanna de vaas niet mooi vinden, dan kan ik hem altijd zelf houden en hen iets anders geven. 

Het hoofdbestanddeel van het weekend is operabezoek: vrijdag Rigoletto, zaterdag Romeo en Julia, zondag Aida. Dit jaar viert het operafestival van Verona zijn 100 jarig bestaan, omdat in 1913 voor de eerste keer een opera werd opgevoerd in de Arena (Aida). Het programma is daarom extra rijk en het festival duurt extra lang. Tijdens het festival is de hele stad in de ban van de opera, en dat is een groot genot om mee te maken. Het begint 's middags rond een uur of vijf, als de mensen uit hun huizen en hotels tevoorschijn komen voor een passeggiata; mooi uitgedost maken ze een wandeling door de marmeren straten van Verona, om naar andere mensen te kijken en, vooral, om zichzelf te laten bekijken: fare la bella figura. Voor de eerste keer deze reis vind ik het jammer dat ik geen mooie kleren bij me heb, want nu val ik een beetje uit de toon. Daarna wordt er een drankje gedronken - aperol spritz is erg populair - en iets gegeten. Ik heb zelf in twee verschillende restaurants gegeten, en het was beide keren uitstekend, met gerechten als sfilacci di cavallo, fegato di vitello, carpaccio d'orata, spaghetti alle vongole, pesche al limone, semifreddo ... Dan, tegen half negen, gaat het massaal richting de Arena. 

In het schitterende amfitheater, dat nog warm is van de middagzon, geniet ik drie avonden samen met (maximaal) 20.000 toeschouwers van geweldige muziek en zang, en van groots visueel spektakel. De voorstellingen zijn degelijk: hier geen super-innovatieve ensceneringen, maar gewoon goed en prettig om te zien. Er zijn wel veel pauzes, waardoor bijna elke avond de voorstelling pas rond 1 uur 's morgens is afgelopen. Dan wordt er gesoupeerd (!), of tenminste een glas gedronken of een ijsje gegeten (er zijn krankzinnig veel gelateria's in deze stad). Ik trakteer mezelf twee avonden op een ijsje, om vervolgens al lopend en likkend nog diverse pleintjes en straten in Verona te ontdekken; het is echt een erg mooie stad, met veel onverwachte plekjes. De laatste avond wordt het een glas riciotto in plaats van een ijsje, omdat amper twee minuten nadat het doek is gevallen en iedereen de Arena verlaten heeft, de regen met bakken omlaag komt: zelden zo'n perfecte timing van een regenbui gezien. 

Het was een geweldig weekend. Dit gezegd zijnde, er zijn wel veel dodelijke slachtoffers gevallen. Ik noteer er tenminste vijf:

1) Gilda (zij heeft zich opgeofferd om de hertog van Mantua van de dood te redden; de moordenaar is Sparafucile; het moordwapen is niet duidelijk, waarschijnlijk een mes of een ander steekwapen); 
2) Romeo (hij pleegde zelfmoord door het drinken van een beker met gif, omdat hij dacht dat Julia dood was);
3) Julia (zij pleegde zelfmoord met een mes/dolk, nadat Romeo haar verteld had dat hij een beker met gif gedronken had);
4) Radamès (hij werd ter dood veroordeeld wegens het verraden van een militair geheim; de doodstraf is voltrokken door levende inmetseling in een ruimte onder het altaar van een tempel); 
5) Aida (zij pleegde zelfmoord door zich bij Radamès in de ruimte onder het altaar op te laten sluiten). 

Morgen weer fietsen. Rome is nog ver. 

















vrijdag 30 augustus 2013

Dag 18 : Race tegen de klok

Vanavond wil ik in Verona zijn. Ik zoek op het wereld wijde web naar een goede en betaalbare slaapgelegenheid in die stad, maar dat blijkt niet eenvoudig. Veel kamers zijn al bezet, en wat er nog beschikbaar is, is duur; de prijzen in Italië zijn aanzienlijk hoger dan die in Duitsland of Oostenrijk. 

Eén B&B zegt vanwege een annulering een luxe suite beschikbaar te hebben. Ik bekijk de foto's en het ziet er inderdaad geweldig uit (zie 'Capuleti' op www.bedandbreakfastborsari.it). De prijs is echter veel te hoog. Ik bericht de eigenaar dat ik dat niet kan betalen, althans niet wil betalen, net als de Duca di Mantova in Rigoletto - 'sono student e povero'. Dat blijkt een snaar te raken: na een minuut of 10 komt de eigenaar terug met een veel beter bod. Het is nog steeds niet gratis, maar omdat ik ondertussen ook al veel negatieve reacties heb gehad op andere verzoeken, en omdat ik graag zekerheid wil hebben voordat ik wegga, accepteer ik het bod.

Ik spreek met de eigenaar af dat ik om 19h00 zal inchecken. Dat geeft me voldoende tijd om van Trento naar Verona te fietsen, lijkt me. Even over 11 uur ga ik op weg. Buiten blijkt het veel warmer dan op mijn hotelkamer met airconditioning. Logisch natuurlijk, maar ik was het helemaal vergeten. Binnen een half uur wijst de thermometer 30 graden aan en zweet ik als een otter. Ik begin me een beetje zorgen te maken of ik in die omstandigheden wel op tijd in Verona kan komen: ben ik op vakantie, zit ik weer te vechten tegen een deadline ... Ik neem me voor om de komende fietsdagen veel eerder op pad te gaan: 8 uur lijkt me een mooie tijd. 

Het eerste stuk gaat echter goed: opnieuw fietsend langs de Adige, tussen wijngaarden en over een geweldige fietsbrug, kom ik in een klein uurtje in Rovereto. Ik beloon mezelf met een sugo di pera in caffé sport. Kort na vertrek bij de bar blijkt het fietspad opeens opgebroken. Ik kan absoluut niet langs de wegversperring, en word omgeleid door de bergen. Nu heb ik echt een probleem, en ik denk er al over om de eigenaar op te bellen met de mededeling dat ik mogelijk later kom.  

Alle omleidingsborden negerend probeer ik toch terug te komen naar het oorspronkelijke pad. Dat lijkt onmogelijk, totdat ik een paar bouwvakkers tegenkom. 'Waar wil je naar toe?', vragen ze. Ik zeg dat ik naar Verona wil fietsen. 'Ga dan door die afsluiting', zeggen ze. 'Open de twee hekken en sluit ze weer'. ('Apri e chiudi'). Ik doe wat ze zeggen, en vrijwel meteen zit ik weer op de route van Reitsma. Het is behoorlijk Italiaans zoals dit gaat, maar het resultaat is uitstekend, en het is een heerlijk gevoel om weer op de goede weg te zitten!

Vanaf dan gaat het prima. Ik moet wel flink trappen, maar ik voel dat ik het kan halen. Tegen zes uur rijd ik Verona binnen. De suite blijkt inderdaad erg luxe; zonde om hier in mijn eentje te verblijven :-) Na een douche ga ik naar de Arena, en koop kaartjes voor Rigoletto (Verdi, vrijdag), Romeo en Julia (Gounod, zaterdag) en Aida (Verdi, zondag). Dit is mijn plan voor het weekend: lekker genieten van opera en Verona!

De eerste avond is geweldig: Rigoletto wordt zeer overtuigend gebracht, met goede stemmen, een prima spelend orkest, en last-but-not-least het genot om dit onder de open lucht mee te mogen maken. Mijn fleece heb ik niet nodig, het blijft de hele avond erg warm. Terwijl de Italianen rondom mij de schitterende melodieën mee neuriën - de opera bestaat in feite uit een aaneenschakeling van 'hits' - gaan mijn gedachten regelmatig naar de eerste keer dat ik in de Arena was (1985, met de Aida), en naar de 'introductiecursus opera' door goede vriend Robert, in 1990 in Bologna, toevallig ook met Rigoletto. 

Na afloop drink ik nog een glas in de oude binnenstad van Verona. Zo'n opera weekend is geen straf. 


Statistieken: 

Vrijdag 30 augustus: Trento-Verona
Afgelegde dagafstand: 97,88 km
Reistijd: 5:04 uur
Gemiddelde snelheid: 19,2 km 
Max. snelheid: 48 km 
Totaal afgelegde afstand: 1526,43 km


















donderdag 29 augustus 2013

Dag 17 : Langs de Adige naar Trento

Het ontbijt wordt geserveerd in een restaurant om de hoek. Ik ben er met twee Italiaans-Italiaanse meisjes. De mevrouw die serveert praat met mij Italiaans, maar met de meisjes weigert ze Italiaans te praten: met hen spreekt ze alleen Duits, tot wanhoop van de meisjes. Ik had het gisteren ook al geconstateerd, de nadruk die de mensen hier leggen op 'hun' taal, het Duits. En ik kan het ook wel begrijpen, als een manier om hun eigenheid te benadrukken, om zich te onderscheiden van de rest van Italië, om zich af te zetten tegen het Rome van Berlusconi en zijn vrienden. Maar ik vind het wel jammer. 

Na het ontbijt bezoek ik Ötzi, de 'ijsman' die in 1991 in een gletsjer werd gevonden, ruim 5000 jaar nadat hij daar is komen te overlijden. Het archeologische museum van Bolzano is bijna geheel gewijd aan deze spectaculaire ontdekking. Het vertelt het verhaal van de vondst van Ötzi, van de spullen die hij bij zich had, hoe hij is komen te overlijden, etc. Ötzi ligt in een koelcel, waar je hem kan zien (raar idee als dat met mezelf zou gebeuren); er is ook een reconstructie, gemaakt door twee Nederlanders, van hoe Ötzi eruit moet hebben gezien. Het museum melkt de vondst van Ötzi helemaal uit, maar terecht, want het is erg interessant, ook voor kinderen en jong-volwassenen; ik zou er nog wel eens met Pablo naar toe willen gaan. 

Met weemoed verlaat ik Bolzano, want ik vind het een heerlijke stad: 'si sta davvero bene qui'. Ik zou er nog wel langer kunnen blijven, maar ik heb inmiddels mijn plannen gemaakt voor het weekend, en daarvoor moet ik op tijd in Verona zijn. Vanwege het succes van Bolzano ga ik vandaag naar een andere grote stad, Trento. De tocht gaat bijna volledig over een dijk langs de rivier de Adige, die ik steeds groter zie worden door de kleine riviertjes die zich bij haar aansluiten. Het landschap is mooi, maar streng geordend: links en rechts forse bergen, in het midden wijngaarden, fruitbomen, een spoorweg, de autosnelweg (A22), een locale weg, mijn fietspad, en dan dus de Adige. 

Ik ben vertrokken op het heetst van de dag. In het begin gaat het goed, maar na een uurtje zit ik er behoorlijk doorheen: fietsen bij 30 graden is best heftig. Ik zie steeds het koele water van de Adige naast me, en droom ervan om net als vorig jaar in Californië op een rubberband de rivier af te zakken. Ik stop in Ora (Auer), koop een Telegraaf en neem er een café macchiato bij. Er zijn weinig dingen zo ontspannen als rustig een kop koffie drinken met een Nederlands krantje erbij, zelfs als dat de (foute) krant van wakker Nederland is. Goldstein weg bij het Stedelijk - ik hoop dat de vacature ingevuld gaat worden door een jong Nederlands talent. De VS bereiden een aanval voor op Syrië - ik hoop dat de VS zich vijf keer bedenken voor ze echt gaan aanvallen. En de ex van Sylvie van der Vaart doet een boekje open over zijn relatie met Sylvie. Tsja ... 

Na de koffie moet ik eerst een behoorlijk stuk tegen de wind in fietsen, maar daarna gaat het beter, en draai ik op volle snelheid richting Trento. Op sommige stukken kom ik vlak langs de A22; ik zie een Nederlandse touringcar, waarvan de passagiers morgenochtend waarschijnlijk alweer terug zullen zijn in Nederland. Raar idee. Met een record gemiddelde snelheid (21,4 km) kom ik in Trento aan, maar bij het zoeken naar mijn hotel verlies ik dat record weer. 

Trento blijkt een zeer prettige stad. Op het Domplein serveert een goede ober me een heerlijke maaltijd met kalfslever, en daarna gaat het met een gelato naar het hotel. Het was weer een mooie dag. 


Statistieken: 

Donderdag 29 augustus: Bolzano-Trento
Afgelegde dagafstand: 70,04 km
Reistijd: 3:17 uur
Gemiddelde snelheid: 21,2 km 
Max. snelheid: 36 km 
Totaal afgelegde afstand: 1428,55 km




















woensdag 28 augustus 2013

Dag 16 : Gravity assisted biking

Als ik wakker word schijnt de zon: wat een verschil maakt het toch of hij er is of niet! Meteen kijk ik uit het raam van mijn hotelkamer, en geniet van het uitzicht op het centrale plein van Glurns. Als het even kan zorg ik er steeds voor dat mijn hotelkamer een uitzicht heeft, want dat maakt de kamer optisch een stuk groter, en maakt hem in elk geval een stuk interessanter. 'Heeft u een niet te dure éénpersoonskamer met een uitzicht?', is mijn standaard vraag bij hotel recepties. Vaak krijg ik een positief antwoord. 

Vandaag gaat de tocht naar Bolzano. Ik begin op 900 meter, en zal eindigen op bijna 200 meter. Dit verval van 700 meter is heel gelijkelijk over de route verspreid, waardoor ik permanent word geholpen door de zwaartekracht. Vandaag heb ik bovendien de wind in de rug, en rijd ik bijna de hele tijd over een fraai, vrijliggend fietspad langs de Adige, met veel bloemen. Dit alles heeft tot gevolg dat ik als een koning de Alpen afrol: haast zonder trappen, en zonder te worden gestoord door auto's, fiets ik in een heerlijk landschap onder de zon naar Rome. Een rijker gevoel is nauwelijks denkbaar. 

Tijdens de tocht kijk ik uit op besneeuwde bergen, kasteeltjes, wijngaarden, maar vooral op appels: rode appels, gele appels, groene appels. Het zijn er veel, enorm veel. De boeren maken zich op voor de oogst, overal worden plastic bakken klaar gezet en rijden tractortjes rond. Het is een fascinerend gezicht. 

Ik stop voor een café latte in Latsch. Het is nog erg Duits hier, maar ik laat mijn vakantie niet bederven: ik heb er lang genoeg voor gefietst om in Italië te komen, nu wil ik ook Italiaans spreken. Op de vraag van de mevrouw wat ik 'gerne möchte', zeg ik dat ik geen Duits spreek; 'Non parlo tedesco, ma un po' italiano; va anche bene, lei mi capisce?'. En natuurlijk gaat het goed; als er geld verdiend kan worden zijn mensen erg flexibel en snel van begrip. 

Vlak voor Merano is er een stuk waar de weg opeens stijl omlaag gaat. Bovenaan heeft men twee enorme luie stoelen neergezet, die een prachtig uitzicht bieden op de stad; ik geniet van de creativiteit van het ontwerp. Tijdens de zes haarspeldbochten waarmee ik daarna omlaag ga, heb ik voldoende gelegenheid om tegenliggers moed in te praten. 

In Merano word ik verrast door een aantal zeer fraaie panden. Aan een brug hebben mensen (zelfgebreide?) tasjes gehangen, met stro erin; ik neem aan dat het de bedoeling is dat dit geluk zal brengen, in de liefde, voor gezondheid of om iets terug te vinden, of misschien wel 'pluri-scopo'. In een bar maakt een vriendelijke man een spremuta voor me, met wortels, appels en gember. Hmmmm! 

Bolzano ligt dramatisch aan de voet van de Alpen, en blijkt een verrassend mooie stad. Ik loop over een fruitmarkt die er al heel Italiaans uitziet, en kijk mijn ogen uit om de diversiteit en rijkdom van de winkels. Een meneer heeft een vleugel aan de rand van de straat gezet, waarop hij de heerlijkste melodieën speelt. Wat is live muziek toch geweldig, en wat is de piano toch een fantastisch instrument! Ik word nog meer verwend: een Rus speelt de suite 'Air' van Bach op glazen die hij met water heeft gevuld. Ik heb zoiets al eerder gezien, maar deze klinkt wel heel erg goed. Knap! 

Nadat ik een sim-kaart voor mijn iPad heb gekocht en een douche heb genomen, installeer ik me op een terras op de markt. Ik neem een aperol spritz, en geniet met volle teugen van het leven dat ik aan me voorbij zie trekken. Op het terras van het restaurant waar ik later beland, en waar men mij een heerlijke risotto serveert met gorgonzola e uva, doe ik dit nog eens dunnetjes over. Ik trek weer de conclusie die ik al jaren trek: de campagne is geweldig, maar het stadsleven heeft ook heel aantrekkelijke kanten. 


Statistieken: 

Woensdag 28 augustus: Glurns-Bolzano 
Afgelegde dagafstand: 86,55 km
Reistijd: 4:18 uur
Gemiddelde snelheid: 20,0 km 
Max. snelheid: 43,50 km 
Totaal afgelegde afstand: 1358,51 km