Dag 9 : Door het Naturpark Schönbuch

Ik heb niet goed geslapen, net als alle andere nachten eigenlijk. Ik word steeds rond een uur of drie wakker, lig dan 1 à 2 uur wakker in mijn bed, om vervolgens weer in slaap te vallen. Eén nacht sliep ik wel goed door, dat was na de drie glaasjes wijn, maar om daaruit te concluderen dat ik aan de drank moet (blijven), lijkt me wat ver gaan. Volgens mijn vriend Thomas worden wielerwedstrijden in bed beslist - wie het beste slaapt, die wint - dus ik ben blij dat dit geen wedstrijd is: als ik gezond, fietsend en op tijd Rome haal, ben ik erg tevreden. 

De dag begint met een financieel akkefietje: ik had per ongeluk een tweepersoonskamer besteld, heb een éénpersoonskamer gekregen, maar bij het afrekenen vraagt de mevrouw van het hotel mij om toch de prijs van de tweepersoonskamer te betalen, 'omdat de kosten van Booking zo hoog zijn'. Ik zeg dat ik 60 euro voor de door mij gebruikte éénpersoonskamer nogal duur vind, maar omdat ik geen zin heb om over geld te discussiëren betaal ik dat bedrag. Ik heb er echter bijna onmiddellijk spijt van, want het is natuurlijk van tweeën één: of zij geeft mij de door mij bestelde tweepersoonskamer en ik betaal daarvoor, of - wat het geval is - zij geeft mij een éénpersoonskamer, en rekent vervolgens een navenant bedrag. Al 46 jaar probeer ik in dit soort situaties assertiever te zijn, maar het lukt mij nog steeds niet.

Vandaag gaat de tocht naar de universiteitsstad Tübingen, aan de voet van de Schwäbische Alb. Daartoe wil ik eerst de route van Reitsma terugvinden. In het bos moet ik stevig klimmen - ik ben verguld met mijn kleinste verzet - en vervolgens ga ik over een plateau bij Neuhausen naar Weil der Stadt (curieuze naam). De zon schijnt fel, het is warm onderweg; de zonnebloemen zijn duidelijk in hun element. Daarna gaat het veelal over normale B-wegen, met af toe ook een auto, naar het Naturpark Schönbuch. 

In het park ga ik een hek door, en daarna begint een lange maar rustige afdaling tot bij Tübingen. Geen auto's, nauwelijks andere mensen, alleen natuur: bomen, bloemen, wijden, water. Onderweg zorgen pittoreske dorpjes voor een landschap met een hoog Anton Pieck gehalte. Ik zet alle zintuigen op scherp, dit is puur genieten. Op het einde van de afdaling volgt een straffe klim en een stuk door een bos, en dan ligt daar Tübingen. 

Na een beetje sightseeing in het centrum bij de rivier de Neckar, vind ik via de suggesties van Reitsma een kamer in het midden van de Altstadt. De eigenaar is niet thuis, maar per telefoon legt hij uit hoe ik binnen kan komen: de sleutel van het appartementencomplex ligt in een kluisje in de tuin - daarmee kan ik binnenkomen in het gebouw. Boven is dan een cijferslot, waardoor ik binnen kan komen in zijn appartement. De sleutel van de kamer zit op de deur. Morgen graag 29 euro op de tafel laten liggen, en voilà, zo regel je kamerverhuur terwijl je zelf elders zit te dineren.

De avond breng ik door op een terras onder het Rathaus van Tübingen. Een prettige oberin brengt linzen, en een stukje rundvlees met pasta. Ik neem deze energie met graagte tot me, want morgen komt de eerste bergproef: de Schwäbische Alb. 

Statistieken: 

Woensdag 21 augustus: Unterreichenbach-Tübingen

Afgelegde dagafstand: 60,16 km

Reistijd: 3:52 uur

Gemiddelde snelheid: 14,1 km 

Max. snelheid: 39 km 

Totaal afgelegde afstand: 866,47 km