De studentengevangenis is echter heel bijzonder. Volgens de informatiefolder werden hier in de periode 1823-1914 studenten die overtredingen hadden begaan - zoals het maken van nachtelijk lawaai, openbare dronkenschap en andere overtredingen van de openbare orde - opgesloten. De vrijheidsbeneming kon twee dagen tot maximaal vier weken duren, afhankelijk van de zwaarte van de overtreding. Gedurende deze straf mochten de studenten in beginsel college blijven volgen, maar vaak verkozen zij het om in de gevangenis te blijven, en zich te vereeuwigen met het maken van (schitterende!) tekeningen op de gevangenismuur.
Tijdens het bezoek gaan mijn gedachten naar de richtlijn over de toegang tot de advocaat, waaraan ik twee jaar heb gewerkt en die deo volente op 7 oktober a.s. door de Raad zal worden aangenomen. De richtlijn bevat uitzonderingen voor bepaalde discipliaire straffen, bijvoorbeeld in militair verband. Een verdachte mag dan van zijn vrijheid worden beroofd zonder dat hem (direct) toegang tot een advocaat wordt verschaft. Zouden de straffen die werden uitgedeeld door de universiteit Heidelberg ook binnen deze uitzondering vallen? Gelukkig hoeft de vraag niet te worden beantwoord, omdat de universiteit inmiddels de bevoegdheid heeft verloren om studenten van hun vrijheid te beroven.
Na de excursie ga ik haasje-repje terug naar het hotel, want het is bijna check-out time. Ik gris snel mijn spullen bij elkaar en vertrek onder een stralende zon naar het zuiden. Evenals gisteren is de route anders dan in het boekje staat aangegeven, maar nu ben ik erop voorbereid. Ik zie dat een eerste plaats op de nieuwe route Bruchsal is; die plaats ligt ook op de oude route, en daar wil naar toe.
De weg loopt via lange rechte paden door imposante bossen. Ik ben zowat alleen hier, gedurende 40 minuten zie ik slechts één andere fietser. Wel zie ik eindeloos veel auto's passeren op de brug over de autosnelweg A5; wat ben ik blij dat ik niet in een van die auto's zit! Ik zet mijn versnelling op het zwaarste verzet en maal de trappers rond; met een constante snelheid van 26 km/h komt Rome snel dichterbij.
In Bruchsal neem ik een koffie en wil de batterijen van mijn GPS vervangen. Dan merk ik dat ik vergeten ben om uit het hotel in Heidelberg mijn oplader met twee duracell batterijen mee te nemen. Het zal vast komen door het gehaaste vertrek, maar grrr, wat een slordigheid. 'Let alsjeblieft goed op je spullen', ik hoor het mijn moeder nog zeggen. Ja, dit had inderdaad makkelijk voorkomen kunnen worden. Een beetje dom.
Gelukkig kan ik in Bruchsal een nieuwe oplader en batterijen kopen. Daarmee ga ik verder richting Pforzheim, het beoogde eindpunt van deze dag. Onderweg zie ik veel affiches voor de komende Bundestagverkiezingen. De redding van de euro is een belangrijk thema, evenals - voor de Piratenpartij tenminste - het recente afluisterschandaal dat door klokkenluider Snowden op de agenda is gezet. Veel affiches zijn politiek correct en daardoor een beetje saai, maar de partij Alternative für Deutschland slaat een meer 'sappige', Wilderiaanse toon aan. Als ik het goed begrijp wil deze partij dat Duitsland uit de eurozone gaat: dat zou vast en zeker het einde van de euro betekenen. Ik ben benieuwd hoeveel stemmen deze partij gaat halen - ik hoop zeer weinig.
Op de weg naar Pforzheim kom ik voor het eerst de nodige colletjes tegen. De snelheid gaat behoorlijk omlaag, soms zelfs naar 6 of 7 km/h. Het loopt daardoor al tegen achten als ik in Pforzheim aankom. Het blijkt een grote stad met één grote koopgoot, Rotterdam is er niets bij: erg ongezellig, kortom. 'Wat moet ik hier?', vraag ik me af. Ik voel me niet op mijn gemak, ik wil hier weg, de campagne in. Ik kijk op Booking.com, en vind een hotel op 10 km, min of meer in de richting van mijn route. Het is wel wat prijzig (60 euro), maar zo heb ik tenminste zekerheid dat ik daar terecht kan.
Ik reserveer de kamer en ga op weg naar het hotel, dat in Unterreichenbach ligt. Onderweg bedenk ik me dat ik per ongeluk een tweepersoonskamer heb gereserveerd, terwijl ik natuurlijk voldoende heb aan een éénpersoonskamer; waarschijnlijk was de prijs dan ook gunstiger geweest. Beetje dom, maar ik troost me met de gedachte dat ik vanavond lekker diagonaal in een groot bed kan liggen. Dat kan een aangename verandering betekenen ten opzichte van de doorgaans kleine bedden waarin ik op deze tocht slaap.
Het eerste deel van de 10 km naar mijn hotel blijken te gaan over een zeer stijl bospad, met mul zand. Ik vorder uiterst traag en vraag me af of dit nu echt een goed idee was. Ondertussen wordt het ook behoorlijk donker. Als bij het tweede deel van de weg blijkt dat deze door een dicht begroeid bos gaat, besluit ik dat ik dat niet wil doen: in dat bos zie ik bijna geen hand voor mijn ogen, en het idee om alleen te zijn tussen alle 'wilde dieren' vind ik niet aantrekkelijk. Ik kom tot de conclusie dat het een beetje dom was om zo laat nog een hotel te boeken dat zover ligt; ik had gewoon een hotelletje moeten nemen in Pforzheim. Als je slaapt zie je de natuur toch niet.
Maar nu ik halverwege ben moet ik mijn route afmaken. Ik besluit via de provinciale weg te gaan. Daar rijden ook auto's, wat ik niet prettig vind, maar de weg is tenminste verlicht, en ik ben niet 'alleen'. Tegen tienen kom ik aan bij het hotel; men geeft mij een éénpersoonskamer in een huis iets verderop, en ik eet een bratwurst in de plaatselijke bar. Ik besluit er een pilsje bij te nemen, maar 'ein Bier' blijkt te staan voor een lel van een glas, waar zeker drie Nederlandse biertjes in passen. Nou het bier er toch staat drink ik het maar op, maar ik voel het meteen in de benen zakken. Was dit verstandig? Een beetje dom, zou de koningin waarschijnlijk zeggen.
Statistieken:
Dinsdag 20 augustus: Heidelberg-Unterreichenbach
Afgelegde dagafstand: 111,58 kmReistijd: 6:22 uur
Gemiddelde snelheid: 17,4 km
Max. snelheid: 42 km
Totaal afgelegde afstand: 806,31 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten