Dag 17 : Langs de Adige naar Trento

Het ontbijt wordt geserveerd in een restaurant om de hoek. Ik ben er met twee Italiaans-Italiaanse meisjes. De mevrouw die serveert praat met mij Italiaans, maar met de meisjes weigert ze Italiaans te praten: met hen spreekt ze alleen Duits, tot wanhoop van de meisjes. Ik had het gisteren ook al geconstateerd, de nadruk die de mensen hier leggen op 'hun' taal, het Duits. En ik kan het ook wel begrijpen, als een manier om hun eigenheid te benadrukken, om zich te onderscheiden van de rest van Italië, om zich af te zetten tegen het Rome van Berlusconi en zijn vrienden. Maar ik vind het wel jammer. 

Na het ontbijt bezoek ik Ötzi, de 'ijsman' die in 1991 in een gletsjer werd gevonden, ruim 5000 jaar nadat hij daar is komen te overlijden. Het archeologische museum van Bolzano is bijna geheel gewijd aan deze spectaculaire ontdekking. Het vertelt het verhaal van de vondst van Ötzi, van de spullen die hij bij zich had, hoe hij is komen te overlijden, etc. Ötzi ligt in een koelcel, waar je hem kan zien (raar idee als dat met mezelf zou gebeuren); er is ook een reconstructie, gemaakt door twee Nederlanders, van hoe Ötzi eruit moet hebben gezien. Het museum melkt de vondst van Ötzi helemaal uit, maar terecht, want het is erg interessant, ook voor kinderen en jong-volwassenen; ik zou er nog wel eens met Pablo naar toe willen gaan. 

Met weemoed verlaat ik Bolzano, want ik vind het een heerlijke stad: 'si sta davvero bene qui'. Ik zou er nog wel langer kunnen blijven, maar ik heb inmiddels mijn plannen gemaakt voor het weekend, en daarvoor moet ik op tijd in Verona zijn. Vanwege het succes van Bolzano ga ik vandaag naar een andere grote stad, Trento. De tocht gaat bijna volledig over een dijk langs de rivier de Adige, die ik steeds groter zie worden door de kleine riviertjes die zich bij haar aansluiten. Het landschap is mooi, maar streng geordend: links en rechts forse bergen, in het midden wijngaarden, fruitbomen, een spoorweg, de autosnelweg (A22), een locale weg, mijn fietspad, en dan dus de Adige. 

Ik ben vertrokken op het heetst van de dag. In het begin gaat het goed, maar na een uurtje zit ik er behoorlijk doorheen: fietsen bij 30 graden is best heftig. Ik zie steeds het koele water van de Adige naast me, en droom ervan om net als vorig jaar in Californië op een rubberband de rivier af te zakken. Ik stop in Ora (Auer), koop een Telegraaf en neem er een café macchiato bij. Er zijn weinig dingen zo ontspannen als rustig een kop koffie drinken met een Nederlands krantje erbij, zelfs als dat de (foute) krant van wakker Nederland is. Goldstein weg bij het Stedelijk - ik hoop dat de vacature ingevuld gaat worden door een jong Nederlands talent. De VS bereiden een aanval voor op Syrië - ik hoop dat de VS zich vijf keer bedenken voor ze echt gaan aanvallen. En de ex van Sylvie van der Vaart doet een boekje open over zijn relatie met Sylvie. Tsja ... 

Na de koffie moet ik eerst een behoorlijk stuk tegen de wind in fietsen, maar daarna gaat het beter, en draai ik op volle snelheid richting Trento. Op sommige stukken kom ik vlak langs de A22; ik zie een Nederlandse touringcar, waarvan de passagiers morgenochtend waarschijnlijk alweer terug zullen zijn in Nederland. Raar idee. Met een record gemiddelde snelheid (21,4 km) kom ik in Trento aan, maar bij het zoeken naar mijn hotel verlies ik dat record weer. 

Trento blijkt een zeer prettige stad. Op het Domplein serveert een goede ober me een heerlijke maaltijd met kalfslever, en daarna gaat het met een gelato naar het hotel. Het was weer een mooie dag. 

Statistieken: 

Donderdag 29 augustus: Bolzano-Trento

Afgelegde dagafstand: 70,04 km

Reistijd: 3:17 uur

Gemiddelde snelheid: 21,2 km 

Max. snelheid: 36 km 

Totaal afgelegde afstand: 1428,55 km