Moeder Beatrijs roept ons wakker, en al gauw staat broer Joris op de stoep om zoon Pablo naar Schiphol te brengen. Hij en ik hadden samen drie geweldige vakantieweken; ik hoop dat we dit nog een aantal jaren kunnen blijven doen, al komt het moment dat Pablo zonder zijn vader op vakantie wil natuurlijk snel dichterbij.
Mijn lieve moeder stopt me nog een paar boterhammen toe - moederen verleer je nooit! - en na wat lucht in de banden te hebben gestopt ben ook ik weg van huis. Nu gaat de reis echt beginnen!
Ik begrijp niet hoe de GPS werkt, dus moet ik regelmatig stoppen om de juiste weg te vinden. De beloning is echter groots: heerlijke bossen op de Utrechtse Heuvelrug, een schitterend gymnasium in Amersfoort, lekker fietsen over het jaagpad langs het Valleikanaal. Hier gaan mijn gedachten naar paarden die tergend langzaam trekschuiten naar hun bestemming slepen, maar ik lees later dat het kanaal pas in 1941 in gebruik is genomen: daar zal dus geen edele viervoeter hebben gelopen.
Door zoete bossen, waar ik stop om bramen te plukken, kom ik in Elst. Daar koop ik bij een vriendelijke fietsenmaker twee binnenbanden voor mijn fiets. Op mijn vraag waar ik in Elst het beste een kop koffie kan drinken, stáát hij erop zelf koffie voor mij te maken. Kom daar eens om in de Randstad!
Via een pont gaat de weg verder aan de andere kant van de Nederrijn, over de dijk richting Rhenen. Weilanden liggen te baden aan de rivier, in de verte staat de kerktoren van Rhenen te pronken aan het water, de schoonheid van het landschap maakt me nederig. Wat is Nederland mooi!
Door de Betuwe gaat het vervolgens naar Nijmegen. Ondertussen heb ik wel trek gekregen. De boterhammen verliezen de strijd met het verse fruit dat overal wordt aangeboden: ik koop een pond kersen en wat frambozen. Ik voel me een beetje schuldig tegenover mijn moeder, maar niets is lekkerder dan verse, rijpe vruchten!
Ik krijg behoorlijke dorst, maar de bidons zijn leeg. Waar zijn nu al die cafeetjes waarvan ik er eerder zoveel zag? Net als ik ergens aan wil bellen, zie ik bij Dodewaard café Engel liggen, als door God gezonden. Ik laat me verwennen met uitzicht op de Strang, een zijtak van de Waal, met waterlelies op de voorgrond en de kerk van Dodewaard in de verte.
Na deze stop heb ik energie voor tien, en geholpen door een prettige rugwind rijd ik een twintigtal minuten bijna 30 km per uur. Als het altijd zo ging was ik zó in Rome, en had ik aan twee vingers in mijn neus niet genoeg :-)
Via de imposante Waalbrug kom ik in Nijmegen, waar het aan de kade een gezellige boel is. Een fietsenmaker weet een irritant gepiep aan mijn fiets op te lossen, en een vriendelijke man van Bever legt me uit hoe eenvoudig mijn GPS werkt. Ahum, dit had ik met wat meer voorbereidingstijd zelf uit kunnen vinden. Enfin, dit is een zeer nuttige stop die me morgen veel tijd kan besparen.
Ik besluit onderdak te zoeken in de Ooijpolder, in Ooij zelf, waar overigens een schitterende tot woonhuis verbouwde kerk staat. Bij een bed & breakfast staat de deur open, maar er is geen levend wezen, buiten noch binnen. Opeens komt er een meisje aan, die er duidelijk bijhoort. Ik vraag haar of ze haar ouders wil zeggen dat er iemand zou willen slapen, maar ze zegt dat dat niet kan: ze moet plassen. Als dit gebeurd is, is ze echter bereid mijn komst aan te kondigen. Een zeer vriendelijke meneer leidt me vervolgens rond, en ik betaal alvast. Hij vraagt me hem eraan te helpen herinneren dat ik al betaald heb, indien hij morgenochtend een 'seniorenmoment' heeft. Ik lach om zijn creatieve taalgebruik, maar beloof dat ik dat zeker zal doen.
Statistieken:
Woensdag 14 augustus: Bilthoven-Ooij
Afgelegde dagafstand: 122,64 kmReistijd: 8:12 uur
Gemiddelde snelheid: 14,9 km
Max. snelheid: 32,4 km
Totaal afgelegde afstand: 180,86 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten