Na een uur fietsen ben ik op de plaats van bestemming en begroet ik Laura Pighi en Kees Schram. Zij zijn de ouders van Marco Schram, met wie ik in 1985, net na mijn eindexamen gymnasium, een fantastische reis naar Italië heb gemaakt (samen met Louis Boumans en Sander Hennipman). Tijdens de reis mochten we gebruik maken van de Fiat 127 van Laura, en gedurende ons verblijf in Verona mochten we slapen in haar geweldige appartement in de Via Leoncino, dat net vorig jaar verkocht is. Marco, die dankzij zijn Italiaanse moeder uitstekend Italiaans spreekt, opende tijdens de vakantie vele deuren voor ons.
Het toenmalige reisgezelschap was een gelegenheidsformatie, en na afloop heb ik nauwelijks contact meer gehad met Marco en Sander (met Louis, die op de middelbare school een van mijn beste vrienden was, heb ik nog wel een tijd contact gehad). Maar tijdens die reis en de voorbereidingen daarvan heb ik Laura helemaal in mijn hart gesloten, en sindsdien heb ik haar en haar man met enige regelmaat in Mazzano gezien. Soms kwam ik alleen, soms nam ik Pablo of vrienden mee; verscheidene keren heb ik er ook overnacht. Laura heeft mij een keer in Amsterdam bezocht, een bezoek waar ik hele dierbare herinneringen aan heb.
Laura biedt me een bord heerlijke pasta aan, en wat vlees en groente, en we praten bij over de ontwikkelingen in onze levens en in die van onze naasten. Ik vind het knap hoe Laura en Kees het samen rooien. Ze zijn nu 83 en 85, en natuurlijk merken ze dat in lijf en leden, maar mede dankzij een paar lieve Roemeense hulpen kunnen zij onafhankelijk in hun huis in Mazzano blijven wonen. Laura heeft als altijd 1001 activiteiten, en is nog steeds zeer geïnteresseerd in de wereld van de letteren; Kees heeft zijn eigen bezigheden en communiceert veel met zijn twee zoons per internet.
Na een warm afscheid - ik weet niet of en zo ja wanneer ik Laura en Kees weer ga zien - ga ik in een recordtijd terug naar Verona. Ik laad mijn tassen op en begin dan, tegen half vier, aan mijn etappe voor die dag. Ik fiets door de pianura naar het zuiden, door een landschap dat qua vlakheid misschien vergelijkbaar is met Nederland, maar alle goeds van Italië biedt: veel schitterende landhuizen, uitgestrekte wijngaarden, in elk dorpje een mooi plein met een leuke bar.
Tegen 7 uur kom ik bij Coriano, waar ik wil overnachten in een oud landhuis dat zeer aantrekkelijk in de gids staat beschreven. De eigenaresse vertelt me echter dat de B&B al een paar jaar gesloten is. Ze blijkt ook in Bologna gestudeerd te hebben, en we hebben een erg leuke conversatie. Vervolgens rijd ik onder een ondergaande zon naar de vestingstad Montagnana, waar ik onderdak vind voor de nacht ('una stanza e del vino'). Het was weer een prima dag.
Statistieken:
Maandag 2 september: Verona-Mazzano-Montagnana
Afgelegde dagafstand: 102,93 kmReistijd: 4:53 uur
Gemiddelde snelheid: 21 km
Max. snelheid: 48,5 km
Totaal afgelegde afstand: 1629,36 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten