Glad geschoren, de haren gewassen, de nagels geknipt, begin ik aan het laatste stuk. Ik voel het als een bijzondere, haast historische dag in mijn leven, de afsluiting van een unieke reis.
Het is mogelijk om van Fiano Romano langs de Tiber naar Rome te fietsen - dat blijft vlak en gaat waarschijnlijk sneller - maar Reitsma raadt het af, omdat het een drukke weg is, en niet zo mooi. En ja, dan is er geen haar op mijn hoofd die er anders over durft te denken: tijdens deze reis zijn de boekjes van Reitsma heilig voor me, ze zijn mijn bijbel, alfa en omega.
En hij lijkt ook deze keer gelijk te hebben, want de tocht van vandaag, vooral het eerste deel, gaat weer door schitterend landschap, en is betrekkelijk rustig. Wel wordt de omgeving steeds 'zuid-italiaanser': er rijden meer moters en scooters, de huizen zijn minder afgewerkt, en ik kom door verschillende dorpen waar groepen oude mannen bij elkaar zitten, pratend over het leven of gewoon kijkend naar wat er op straat gebeurt; dat had je in het noorden veel minder.
Vandaag ben ik voornemens om wat meer foto's van mezelf te maken. Op het blog staan niet zoveel foto's van de schrijver/fietser, en als het niet vandaag gebeurt, dan gebeurt het nooit meer. Mijn iPad is buiten gebruik, dus het fotograferen moet gebeuren met de mobiele telefoon: ik doe er voorzichtig mee, want er zit nog maar een beetje energie in, en de batterij houdt het steeds eerder voor gezien.
Vandaag ben ik voornemens om wat meer foto's van mezelf te maken. Op het blog staan niet zoveel foto's van de schrijver/fietser, en als het niet vandaag gebeurt, dan gebeurt het nooit meer. Mijn iPad is buiten gebruik, dus het fotograferen moet gebeuren met de mobiele telefoon: ik doe er voorzichtig mee, want er zit nog maar een beetje energie in, en de batterij houdt het steeds eerder voor gezien.
Als ik bij de grote rondweg langs Rome kom, maak ik mijn eerste stop. Na bijna 40 km fietsen smaken een cappuccino en een tramezzino tonno-pomodoro geweldig goed. Ik maak een Romeinse fietser enthousiast om naar Amsterdam te fietsen, en daarna krijg ik een schitterend kado: een 15 kilometer vrijliggend (rood) fietspad langs de Tiber, dat mij tot diep in Rome brengt.
Nu ben ik echt in de stad. Na een maand bijna uitsluitend in de campagne geweest te zijn, of in kleinere steden, moet ik mij weer een weg banen door een 'grootstad'. Ik ben al vaak in Rome geweest, maar nog nooit was ik er op mijn eigen fiets. Wat een belevenis!
En dan sta ik opeens op het St. Pietersplein. Ik heb me tijdens de reis vaak afgevraagd wat nu hèt symbool van Rome is. Is dat inderdaad het St. Pietersplein? Het Colosseum? De Trevifontein? Of het Pantheon misschien? Dat laatste gebouw is mijn absolute favoriet - zo knap, zo eenvoudig, zo stijlvol - maar Reitsma, en duidelijker nog de GPS, laten de route eindigen bij het St. Pietersplein. Dat moet dan ook maar het einde van mijn tocht zijn.
Ik ben gearriveerd, ik heb het doel bereikt! Het dringt pas langzaam tot me door, maar dan besluit ik dat ik me op deze plaats moet laten vereeuwigen. Een Zweedse mevrouw die naar de St. Pieter staat te kijken is bereid een foto van me te nemen. Ze vraagt waar ik vandaan kom, en ik zeg Amsterdam. 'Helemaal fietsend?' 'Helemaal fietsend, mevrouw!' Ze is onder de indruk, maar ik probeer het te nuanceren: ik heb 26 dagen gefietst, en heb daarbovenop zes 'rustdagen' gehad. Eigenlijk denk ik dat bijna iedereen het kan. En het kan ook sneller. De rustdag in Bregenz was fysiek gezien nuttig, maar de andere rustdagen waren dat niet of nauwelijks. Vaak heb ik ook kleinere etappes gedaan, vooral in Italië: voor elf uur was ik bijna nooit op weg, soms zelfs veel later (12, 13h ..). Als je 's morgens op tijd weg gaat, en niet (veel) drinkt, kan je de tocht zonder bijzondere inspanningen in drie weken rijden, denk ik.
Ik zend een sms naar familie en goede vrienden en plaats een berichtje op het smoelenboek. Gelijk krijg ik veel lieve reacties, die me erg blij maken. Zo dierbaar!
's Avonds haal ik Pablo van het vliegveld. Hij ziet er geweldig uit, lijkt alweer gegroeid en praat honderduit. Ik voel me goed met hem, ben erg blij dat hij er is.
We eten een stuk watermeloen en gaan slapen. Deze nacht ga ik zeker dromen van mijn reis, de reis van Amsterdam naar Rome, op mijn eigen fiets: sogni d'orissimo.
Statistieken:
Vrijdag 13 september: Fiano Romano-Rome
Reistijd: 3:40 uur
Gemiddelde snelheid: 16 km/h
Max. snelheid: 55,5 km/h
Totaal afgelegde afstand van Amsterdam naar Rome: 2239,68 km
Erg leuk verslag! Ik heb het met plezier gelezen, en genoten van de fraaie foto's. Volgend jaar augustus start voor mij dezelfde tocht, in gezelschap van nog 3 fietsfanaten. En wat beterft het Pantheon....volledig mee eens !
BeantwoordenVerwijderen