Het ontbijt biedt niet minder dan drie verschillende taarten, de een nog lekkerder dan de ander. Ik besluit er maar van te genieten, ik heb de hoop allang verloren dat ik gedurende deze fietstocht 'spontaan' zeven kilo buik zou verliezen. De Brusselse sportschool is nog niet van me af!
Ik pak mijn spullen bij elkaar en ga op weg. Narni was een heerlijke stopplaats, echt een ontdekking. Ik maak nog wat foto's ter herinnering en klim dan op mijn stalen ros. Deze ben ik gedurende mijn fietstocht erg gaan waarderen: hij werkte altijd perfect, behalve de kleine 'panne' met de remmen heb ik geen enkel mankement gehad (en dat klop ik snel even af!).
De route is adembenemend mooi: ik rijd op de kam van een heuvel, ga afwisselend omlaag en omhoog - soms wel met 12% - en heb steeds schitterende vergezichten, met veel soorten groen, pijnbomen, en prachtige borghi (burchten, kleine versterkte dorpjes). De Tiber doet ook nog een duit in het zakje. Dit is Italië op zijn mooist - ik klasseer de tocht meteen als een van de mooiste.
Ik passeer veel barretjes, die er allemaal zeer aantrekkelijk uitzien - een specialiteit van het Belpaese, zo lijkt het (waarom zijn er eigenlijk in andere landen niet van zulke barretjes?). Ik zou bij elke gelegenheid wel willen stoppen voor een cappuccino, glas mineraalwater of een sugo di pera. Gelukkig helpt mijn 20-km-regel om me te behoeden tegen grote uitspattingen (pas na 20 km gereden te hebben heb ik 'recht' op een kop koffie).
Het is windstil, de zon schijnt, het landschap is fantastisch, er zijn weinig auto's .... de condities om te fietsen zijn ideaal. Het enige waar men over zou kunnen klagen, is het wegdek: dat verkeert, zoals bijna overal in dit deel van Italië, in een lamentabele staat. Er zitten veel spleten en oneffenheden in het asfalt, waardoor ik steeds goed moet oppassen bij het sturen, vooral als de weg hard omlaag gaat. Maar waar ik me in Brussel groen en geel erger aan het vaak slechte wegdek, vind ik dat hier helemaal niet zo erg: ik vind het juist wel enige charme hebben. Beauty is in the eye of the beholder.
Na het passeren van de A1 kom ik rond half vijf aan in Fiano Romano. Ik ga op zoek naar een slaapplaats in het centrum, maar het aanbod is klein, en eigenlijk vind ik het stadje ook niet bijzonder aantrekkelijk. Even buiten Fiano is er echter een camping, I Pini, waar ze ook bungalows aanbieden. Dit blijkt een prima oplossing, en niet duur.
In het restaurant van de camping neem ik een pizza, en werk ik aan mijn blog. Als de batterij bijna leeg is, ga ik naar de bungalow om de stekker van de iPad te zoeken. Ik keer mijn beide tassen om, maar moet dan concluderen dat ik de stekkers van de iPad en van de iPhone in Narni heb laten liggen. Ik voel me een ongelooflijke sukkel, maar moet ook wel weer om mezelf lachen: dat ik dit toch nog presteer, op de voorlaatste dag! Ik zend een sms naar Pablo met de vraag of hij morgen zijn stekkers mee kan nemen, zodat ik dan in elk geval mijn blog met foto's kan afmaken. Met de telefoon, die nog een beetje energie heeft, plaats ik een "in aanbouw" bericht op het blog.
Morgen de laatste dag. Ik ben een beetje melancholisch, maar het is ook wel goed dat er nu een einde aan deze fietstocht komt. Ik heb zin om mij weer onder de mensen te begeven, om andere kleren aan te doen en, vooral misschien, om weer iets nuttigs te doen, om te werken: mijn schuldgevoel - ik krijg dagelijks berichten van mijn werk - zou het niet langer verdragen om maar te blijven consumeren, om maar feest te blijven vieren. En dat is ook goed om te constateren.
Statistieken:
Donderdag 12 september: Narni-Fiano Romano
Afgelegde dagafstand: 68,24 km
Reistijd: 4:11 uur
Gemiddelde snelheid: 16,20 km/h
Max. snelheid: 52 km/h
Totaal afgelegde afstand: 2180,64 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten