Anderhalve etappe is het doel van deze fietsdag, inclusief de etappe die volgens Reitsma 'te lang' is. Ik ga vroeg op weg, om 8h45 (ja, ik weet dat dit voor veel mensen niet erg vroeg is ...). Door een redelijk vlak terrrein, met velden vol tabaksplanten, rijd ik richting Assisi. Onderweg kom ik twee Nederlandse dames uit Nijmegen tegen. Zij fietsen de tocht in twee delen: vorig jaar zijn ze naar Bregenz gereden, en dit jaar gaat het vanaf Bregenz naar Rome. Ze hopen zondag in Rome aan te komen.
Mijn reis verloopt voorspoedig, tegen 11 uur heb ik er al 40 kilometer op zitten en ben ik in Assisi. In het verleden ben ik een paar keer in de San Francesco geweest, dus ik laat die nu maar even voor wat hij is. Bij een bar in de vallei neem ik mijn eerste kop koffie. Een markante meneer komt aan mijn tafeltje zitten, en gaat de krant lezen. 'Sempre la stessa cosa con Berlusconi', gromt hij. Ik geef hem glimlachend gelijk.
Vanaf Assisi begint de tweede 'lange' etappe. Het is waar dat de tocht lang is en een aantal hellingen bevat, en dat het soms even doorbijten is, maar grosso modo gaat het prima. Ik fiets door een fraai landschap, met diverse herinneringen aan het Romeinse rijk, en passeer een aantal schitterende stadjes - Spello, Bevagna, San Gemini, ... - wat is Italië toch een waanzinnig mooi land! Even buiten San Gemini bezoek ik een kerk die geheel tot ruïne was vervallen, maar die in de jaren zestig helemaal gerestaureerd is. Hij is nu privé-eigendom, en wordt vooral gebruikt voor bruiloften, doopvieringen, etc. De kerk is erg fraai, je zou er zin van krijgen om te gaan trouwen. San Gemini maakt overigens deel uit van de 'langzame steden' ('città slow'), waar het welzijn ('benessere') van de mensen voorop staat: ik vind het indrukwekkend zoals steden steeds weer een nieuwe manier vinden om zich te profileren.
Als lunch neem ik een stuk pizza al taglio, en als aperitief eet ik een tiental vijgen van een vijgenboom langs de kant van de weg. Een slapende poes houdt mij gezelschap. Later zie ik dat de poes morsdood is, waarschijnlijk door een aanrijding met een auto. Het verandert niets wezenlijks aan mijn beleving van de situatie, van dieren moet ik het niet hebben.
Van mensen moet ik het wel hebben, wil ik het wel hebben, maar veel contacten heb ik niet op mijn reis. Ik spreek vooral met obers, barjongens, hoteleigenaren. Ik mis mijn vrienden, ik mis mijn collega's, maar de situatie is niet dramatisch, zeker niet hier in Italië: in Duitsland en, vooral, Oostenrijk, voelde ik me meer alleen. Ik denk dat dat komt omdat er in Oostenrijk volstrekt niets te doen en te beleven viel, terwijl hier in Italië alle barretjes en stopplaatsen erg prettig zijn (Bolzano, Trento, Verona, Montagnana, Ravenna, Cesena, Bologna, ...). Dit gezegd zijnde, ik zou een eventuele volgende fietstocht graag samen met iemand anders rijden - mits dat natuurlijk een goede combinatie is.
Tegen kwart voor zes kom ik aan in Narni. De stad ligt mooi boven op een heuvel, het is een genot om er naar toe te rijden. Het meest chique hotel van de stad biedt een tweepersoonskamer voor 45 euro, inclusief ontbijt. Daar kan je niets van zeggen, en ik neem tevreden mijn intrek. Een restaurant aan de Piazza Garibaldi heeft een mooi uitzicht en serveert bovendien een prima maaltijd, met een van de lekkerste pasta's die ik ooit gegeten heb (orecchiette con zucchine). Ik denk aan Peter Kortenhorst die vandaag jarig is, en schrijf mijn blog.
Ik lig nu weer helemaal op het schema van Reitsma, de 'schade' van de bruiloft is hersteld. Ik heb nog twee fietsdagen, en ik moet nog twee etappes rijden, één van 59 km en één van 62 km. De kans dat ik op tijd in Rome aan ga komen is nu levensgroot. Pablo, je kunt gerust je koffer maken!
Statistieken:
Woensdag 11 september: Umbertide-Narni
Afgelegde dagafstand: 122,28 kmReistijd: 7:04 uur
Gemiddelde snelheid: 17,20 km/h
Max. snelheid: 42,50 km/h
Totaal afgelegde afstand: 2112,40 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten