Vandaag geeft de plenaire zitting van het Europees Parlement zijn akkoord aan de richtlijn inzake toegang tot de advocaat. Nu moet alleen de Raad van Ministers de richtlijn nog accorderen, maar dat lijkt slechts een formaliteit. Het is dus een bijzondere dag voor Europa!
Ik heb nog vier fietsdagen, en ik heb nog vijf etappes te gaan, waarvan er één erg lang is (bijna 100 km en veel klimmen). Vandaag moet ik dus meer doen dan één etappe, anders gaat het me niet lukken om op tijd in Rome aan te komen.
Het eerste deel is een klim naar de pas van Montecoronaro, op 865 m. Het gaat niet vanzelf, maar het gaat prima ('met twee vingers in de neus', zouden mijn Utrechtse vrienden zeggen). Sinds ik voor hetere vuren heb gestaan, ben ik niet meer bang voor een forse klimpartij. Wat ik lastiger vind, vandaag, is dat de weg steeds omhoog en omlaag gaat. Dat is eigenlijk veel vermoeidender dan één grote klim omhoog.
Maar de weg biedt veel ter compensatie. De tocht gaat langs wijngaarden, akkers vol maïs, en vooral langs tabaksplanten, eindeloze velden vol tabaksplanten. De oogst van de tabaksbladeren is in volle gang; tractors rijden grote bakken vol bladeren naar ovens, waar ze worden gedroogd (onderweg zie ik zo'n ovencomplex).
Het mooiste deel van de tocht is vlak na de grote klim. Daar kan ik eerst heerlijk omlaag zoeven - niets lekkerder dan door de zwaartekracht te worden voortgetrokken, de wind suizend langs je oren - en daarna rijd ik gedurende 5 km over een 'fietspad', een zeldzaamheid in dit deel van Italië. Het is niet echt een fietspad, maar de normale weg is hier in zulke slechte staat, dat de plaatselijke burgemeester hem met een groot betonblok heeft laten sluiten voor alle autoverkeer. Fietsers mogen er wel door.
Tijdens dit traject heb ik contact met Jev van het Litouwse voorzitterschap. Ik geef hem advies en schrijf een concept-brief voor hem. Ik voel me de laatste dagen best schuldig dat ik hier ben en niet in Brussel; deze vakantie valt binnen de regels, maar op mijn werk is het lastig als mensen er in de drukke maanden september-october-november niet zijn. Ik neem me voor om na terugkomst op de Raad, aanstaande maandag, mijn beste en gespierde benen voor te zetten.
Na 50 km gefietst te hebben trakteer ik mezelf in Sansepolcro op een warme lunch: caprese di buffala en ravioli (girasoli) al tartufo. Culinair gezien is fietsen in Italië absoluut de top. En als je net een flink stuk hebt gefietst, smaakt alles nog lekkerder.
Vandaag passeer ik ook voor de eerste keer de rivier de Tiber. Het is een raar idee dat deze rivier net als ik naar Rome gaat. Maar hier is zij nog erg klein.
Nadat de etappe erop zit, bij Città di Castello, rijd ik nog 25 km door, tot Umbertide. Een eenvoudig hotel heeft een kamer en iets te eten. Morgen hoop ik deze etappe af te rijden, en er nog een bij te doen. Maar daarvoor moet ik wel tijdig opstaan ...
Statistieken:
Dinsdag 10 september: Bagno di Romagna-Umbertide
Afgelegde dagafstand: 97,87 kmReistijd: 4:47 uur
Gemiddelde snelheid: 20,4 km
Max. snelheid: 51 km
Totaal afgelegde afstand: 1990,12 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten