Dag 24 : Mozaïeken kijken in Ravenna

Ik moet weer op de rem trappen, want anders verwijder ik me te veel van de stad Bologna, waar ik aanstaande zondag het huwelijk van Tonino en Vanna hoop bij te wonen. Ik besluit derhalve om een dag in Ravenna te blijven en daar de Byzantijnse mozaïeken te bekijken. Ik heb die allemaal al eens uitgebreid bewonderd, maar dat was 28 jaar geleden, in juli 1985. Het is een van de goede dingen van ouder worden: je vergeet (soms!) wat je hebt gezien, hebt meegemaakt, hebt gelezen, zodat je dezelfde ervaringen makkelijk nog eens kan beleven, als ware het de eerste keer.

In de Riserva Nazionale Duna Costiera Porto Corsini geniet ik nog een keer van de heerlijke geur van pijnbomen, en dan ga ik naar het centrum van Ravenna. Met een combi-ticket kan je vier monumenten bezoeken die op de Unesco werelderfgoedlijst staan (de basiliek San Vitale, het mausoleum voor Galla Placidia, de kerk Sant'Apollinare Nuovo en het baptisterium van de Orthoxen), en één krijg je er gratis bij (het baptisterium van de Arianen). In alle vijf gebouwen maken de mozaïeken veel indruk: de kleuren en algehele kwaliteit zijn geweldig, ik blijf er lange tijd vol bewondering en respect naar kijken. De kunstenaars die deze mozaïeken hebben gemaakt - ik vermoed dat ze allen anoniem gebleven zijn - hebben echt iets aan de wereld nagelaten. Het is ook moeilijk te bevatten dat deze monumenten er al staan sinds de 6e eeuw, dus al ruim 1400, bijna 1500 jaar; toen ze werden opgericht was Amsterdam nog slechts een moeras, er was daar nog helemaal niets, nada, niente. 

Na dit culturele programma maak ik een wandeling door de stad, op zoek naar een plek om iets te drinken en te eten. Ik zie veel gebouwen uit de tijd van Mussolini, en ik neem mij voor om uit te zoeken hoe dat komt. Ravenna blijkt een erg prettige stad, heel leefbaar, met veel fietsers en veel terrasjes. Het is lastig om uit het grote culinaire aanbod een keuze te maken; uiteindelijk neem ik plaats op een terrasje waar een exemplaar van de krant Il Resto del Carlino ligt, omdat ik graag wil weten of er nog ontwikkelingen zijn in de laatste moordzaak. De kranten in Italië ruimen altijd veel plaats in voor ernstige geweldsdelicten, en deze week gaat de aandacht naar een zaak waarin Claudio, een 32-jarige vlieginstructeur, getrouwd en vader van twee kinderen, ervan verdacht wordt zijn 29-jarige Brasiliaanse medewerkster Marilia te hebben vermoord. Claudio ontkent de moord te hebben begaan, maar het bewijs tegen hem is enorm. Marilia was zwanger van Claudio; hij heeft haar waarschijnlijk vermoord omdat hij vreesde dat zijn huwelijk eraan zou gaan als bekend zou worden dat hij Marsilia bezwangerd heeft. Vandaag staat er een interview met de echtgenote van Claudio in de krant; zij zegt dat Claudio nu vooral in de gevangenis moet blijven, maar dat zij hem het overspel zou hebben vergeven als hij de zwangerschap eerlijk zou hebben opgebiecht. Wordt vervolgd. 

De avond eindigt met een gratis jazz concert op het Piazza del Popolo. Morgen gelukkig weer fietsen.