Ik had het voornemen om vandaag vroeg op pad te gaan, maar uiteindelijk is het al over elven wanneer ik wegrijd uit Ferrara. De zon brandt aan de hemel, het is 31 graden, dit is geen feest. Waarom ben ik niet vertrokken toen de dag nog jong was? Het probleem is dat ik het doorgaans lastig vind om 's avonds vroeg naar bed te gaan, want als ik ga slapen is de dag voorbij, en die dag komt nooit meer terug. Maar daardoor sta ik de volgende dag vaak laat op, waardoor ik kostbare tijd van de nieuwe dag verlies. Ofschoon de totale hoeveelheid beschikbare tijd waarschijnlijk gelijk blijft, neem ik me toch voor om de gewoonte van het late afreizen te veranderen, omdat ik anders vanwege de warmte nog wel eens in de problemen kan komen.
Ik fiets door een landschap dat, meer nog dan gisteren, aan Nederland doet denken. Dat komt vooral omdat ik lange tijd op een weg rijd die naast een hoge sloot ligt; als het niet zo warm zou zijn, dan zou ik me zo in Amsterdam-Noord kunnen wanen, of bij Loosdrecht. Die warmte zorgt er overigens voor dat ik erg veel water drink. Bij een barretje in Portomaggiore, waar ik wat consumeer en mijn waterflessen vul, heb ik een opmerkelijke conversatie. In een gesprek met de barrista komen we over Nederland te praten. 'Ben je wel eens in Amsterdam geweest', vraag ik. 'Eén keer', zegt hij. 'Maar ik vind Texel veel leuker, daar ben ik vier keer geweest, om vogels te kijken'.
Vandaag word ik extra geprikkeld door geuren. Het begint 's morgens al, wanneer de mevrouw van het hotel bijna onder mijn neus een heerlijke cappuccino maakt. Het water langs de weg blijkt een eigen geur te hebben, evenals de rivier de Reno, waar ik met een pont overheen ga. De geur van omgeploegde akkers is erg bijzonder: de boeren halen nu alles van het land - maïs, zonnebloemen, tomaten, ik zie diverse overblijfselen op de weg liggen - en ploegen daarna de grond weer om. Op een kilometer of twee van de Adriatische zee ruik ik het zilte water al, ook heerlijk. Maar de prettigste geur komt op het einde van deze dagreis: op de landengte van de Spiaggie di Ravenna is een natuurgebied met bijna uitsluitend pijnbomen. Wat ruiken die lekker!
Het plan was om in Ravenna te gaan slapen, maar nu ik zo dicht bij de Adriatische zee ben, besluit ik om daar mijn kamp op te slaan. Voorafgaand aan mijn dagelijkse douche neem ik een duik in het aangenaam warme zeewater. Wat een goed idee was dit!
Statistieken:
Woensdag 4 september: Ferrara-Ravenna (Marina Romea)
Afgelegde dagafstand: 88,37 kmReistijd: 4:17 uur
Gemiddelde snelheid: 20,5 km
Max. snelheid: 32,50 km
Totaal afgelegde afstand: 1792,66 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten