Op de fiets zie je meer, maar je voelt ook meer. Het directe contact met de buitenlucht - door korte broek en shirt met korte mouwen, maar ook natuurlijk door een onbedekt hoofd - maakt dat ik veel voel, vooral van de temperatuur. Wat mij fietsend vaak overkomt, is dat ik door verschillende luchtlagen rijd. Het is warm, maar opeens is het even een stuk kouder, een stuk frisser. En daarna is het weer 'gewoon' warm. Zulke 'koudestromen' komen overal voor, maar vaker bij bossen en rivieren. Vandaag overkomt het me regelmatig, het meest in de buurt van de Adige en de Po. Ik vind deze warm-koud ervaringen erg prettig, want ik heb het gevoel dat ik echt in contact ben met 'buiten', met de natuur; ik voel dat ik leef. Welke automobilist heeft dit nou?
Vandaag start ik langzaam, pas om 13h rijd ik weg uit Montagnana. De zon staat al hoog aan hemel, het is niet ideaal om nu te gaan fietsen, maar dingen zijn zoals ze zijn. Ook nu heeft het nadeel een voordeel, want op deze ora dei pasti is ieder normaal mens binnen, voor de lunch of om een dutje te doen. Het betekent dat ik bijna alleen op de weg ben; gedurende de eerste 50 kilometer zie ik slechts een handvol andere aardbewoners.
Twee van deze mensen zijn overduidelijk Nederlanders - we begroeten elkaar met een niet mis te verstaan 'hallo'. Het is een echtpaar van eind 50, begin 60, die de route in tegengestelde richting rijdt, zeg Rome-Amsterdam (ik heb niet met ze gepraat, dus ik weet niet het fijne van hun reisplannen). De vluchtige ontmoeting doet me herinneren aan een gedachte die ik had tijdens de voorbereiding van mijn reis: zou het niet verstandiger zijn om van Rome naar mijn huis in Amsterdam te fietsen, i.p.v. van mijn huis in Amsterdam naar Rome?
Rationeel gezien heeft het voordelen: je kan zo snel of zo langzaam gaan als je wilt, want je hoeft niet op een bepaalde tijd op een vreemde plek te zijn (lees: in Rome om een vliegtuig te halen of om familie te ontmoeten). Het vermijdt dat je moet racen of op de rem moet gaan staan, zoals ik deze dagen even beetje doe, door snipperdagen op te nemen in Verona, Bologna en misschien ook overmorgen in Ravenna.
Maar emotioneel lijkt het me helemaal niets: het is veel leuker om te fietsen naar het onbekende, naar het 'beloofde land', dan daarvandaan naar huis. Ik merk dat ik zelf enorm geniet van Italië, van de mensen, van het eten, van de taal. Als ik de omgekeerde reisvolgorde zou hanteren, zou ik er wat dat betreft niet op echt op vooruit gaan, maar eerder steeds een stapje omlaag ...
De route van vandaag komt onder andere langs Fratta Polésine, waar veel villa's van Palladio staan. De vorige keer dat ik er was - in 1990, met Robert, Marie en Nicolette - regende het pijpenstelen. Dit keer schijnt gelukkig de zon. Maar als je de villa's van binnen wilt zien, moet je in het weekend komen.
In Ferrara vind ik een prima hotel vlak bij het Castello Estense. Om de hoek is een heerlijk visrestaurant. Wat wil een mens nog meer?
Statistieken:
Dinsdag 3 september: Montagnana-Ferrara
Afgelegde dagafstand: 74,93 kmReistijd: 4:01 uur
Gemiddelde snelheid: 18,5 km
Max. snelheid: 28 km
Totaal afgelegde afstand: 1704,29 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten